[index]
Vulgata
I ad Corinthios 13
1 Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut aes sonans, aut cymbalum tinniens.
2 Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam, et habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum
3 Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.
4 Caritas patiens est, benigna est. Caritas non aemulatur, non agit perperam, non inflatur
5 non est ambitiosa, non quaerit quae sua sunt, non inritatur, non cogitat malum,
6 non gaudet super iniquitatem, congaudet autem veritati,
7 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.
8 Caritas numquam excidit, sive prophetiae evacuabuntur, sive linguae cessabunt, sive scientia destruetur.
9 Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus.
10 Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est.
11 Cum essem parvulus loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli.
12 Videmus nunc per speculum in enigmate, tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte, tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.
13 Nunc autem manet fides, spes, caritas, tria haec, maior autem his est caritas.
Note : la ponctuation a été ajoutée pour faciliter la lecture.
[index]